Eskiler iki cevherden, ruh ve maddeden bahsederlerdi. Bu mefhumlarla
iki muhtelif menşeli, muhtelif mahiyetli, birbirinden neşet
etmeyen ve birbirine irca edilemeyen iki temel prensip, bambaşka
iki alem, iki düzen ifade ediliyordu. Dünyanın en aydın ve akıllı şahsiyederi
bile, bu meseleye değişik yaklaşımların söz konusu olabilmesine
rağmen, böyle tefrik yapmaktan kurtulamamışlardır. Bu iki
âlemi zaman bakımından ayrı, fakat birbirinin devamı olarak veya
mahiyetleri ve manaları itibarıyla değişik, fakat aynı anda bir arada
mevcut olarak telakki etmemiz mümkündür.
Ahlâk prensiplerine riayet ederek hayat, hürriyet ve rahatım feda eden kimselerin ferağatı, bu prensipler ne olursa olsun, insan hayatının ebedîliğini ve onun daha yüksek olan öbür manasım en iyi şekilde açıklar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder